¨… Η διεθνής παιδεία θα μπορούσε να διδάσκει πως το πρώτο πράγμα που πρέπει να μαθαίνει κανείς όταν έρχεται σ’ αυτόν τον κόσμο, είναι η μέσα του αλήθεια, η οποία συνίσταται στο ότι κάθε μικρόσωμο πλάσμα από μας κλείνει μέσα του μια δυσανάλογη προς το σωματικό του περίγραμμα υπαρξιακή διάσταση.»

[Νικηφόρος Βρεττάκος]

“My hope and wish is that, one day, formal education will pay attention to what I call education of the heart. Just as we take for granted the need to acquire proficiency in the basic academic subjects, I am hopeful that a time will come when we can take it for granted that children will learn the indispensability of inner values such as love, justice and forgiveness. I look forward to a day when children will be more aware of their feeling and emotions and feel a greater sense of responsibility both towards themselves and towards the wider world. Wouldn’t that be wonderful?”

[A quote summarizing Nobel Peace Price Laureate's,

H.H. the Dalai Lama's views on education ]

Για τα παιδιά

Και μιά γυναίκα που κρατούσε ένα μωρό στο στήθος της, είπε:

Μιλησέ μας γιά τα παιδιά.

Και κείνος είπε:

Τα παιδιά σας δεν είναι παιδιά σας.

Είναι οι γιοί και οι κόρες της λαχτάρας της ζωής για τη ζωή.

Για τη ζωή τους είστε το μέσο,άλλα όχι η αρχή.

Κι ας είναι μαζί σας,δεν ανήκουνε σε σας.

Μπορείτε να τους δώσετε την αγάπη σας,όχι όμως και τις σκέψεις σας,γιατί σκέψεις έχουν και δικές τους.

Μπορείτε να δώσετε στέγη στο σώμα τους,όχι όμως και στη ψυχή τους,

Γιατί η ψυχή τους κατοικεί στο σπίτι του μέλλοντος,που εσείς δεν μπορείτε να επισκεφτείτε,ούτε στα ονειρά σας.

Μπορείτε να προσπαθήσετε να τους μοιάσετε,μην προσπαθειτε όμως να τα κάνετε ομοιά σας.

Γιατί η ζωή δεν πάει προς τα πίσω και δε σταματά στο χτες.

Είστε τα τόξα απ’όπου τα παιδιά σας εκτοξεύονται σαν ολοζώντανα βέλη.

Ο Τοξότης βλέπει το σημάδι στο μονοπάτι του απείρου,και σας λυγίζει με τη δυναμή του,και την ελπίδα ότι τα βέλη του είναι γρήγορα και μπορούν να φύγουν μακριά.

Άμποτε το λύγισμά σας στα χέρια του Τοξότη να σημαίνει χαρά.

Γιατί όσο αγαπά το βέλος που πετά,τόσο αγαπά και το τόξο το σταθερό.

[Khalil Gibran]

______________________________________________________